Oddarrang, Olavi Louhivuori: Agartha [Vinyl 1LP]
99,99 zł
Brutto
Polityka prywatności
Zasady dostawy
Zasady reklamacji
Modern Jazz / Indie Jazz
premiera polska: 2016-10-27,
Wydawnicto Audiofilskie
kontynent: Europa
kraj: Finlandia
opakowanie: kartonowe etui
opis:
multikulti.com:
To, co z pewnością można powiedzieć o twórczości Oddarrang, to to, że jest bardzo intymna, kontemplacyjna, minimalistyczna i naszpikowana wysmakowanymi detalami muzyka, która za nic ma gatunkowe podziały. Choć spotykamy tu muzyków kojarzonych z jazzem, wiele tu bardzo swobodnego spojrzenia na rockową estetykę. Mamy post-, prog-, psychodeliczny rock spod znaku Sigur Rós, Supersilent, Mogwai czy Boards of Canada.
Każdy fan jazzu pamięta płytę Milesa Davisa pod tytułem "Agartha". Sam tytuł przenosi nas w mistyczny świat, jest nawiązaniem do legendarnego świata znajdującego się we wnętrzu Ziemi. Agartha jest mityczną krainą będąca siedzibą podziemnego państwa zamieszkiwanego przez wysoko zorganizowaną cywilizację, która miała schronić się w podziemiach uciekając przed kataklizmami. Czy członkom zespołu Oddarrang udało sie stworzyć dzieło na miarę płyty "Agartha" Milesa Davisa warto sprawdzić samemu!
Urodzony w rodzinie muzyków, Olavi Louhivuori dorastał w Jyväskylä (Finlandia) otoczony muzyką i muzykami. Jego ojciec jest profesorem Wydziału Muzycznego Uniwersytetu w Jyväskylä, matka - skrzypaczką i nauczycielką muzyki. Każdy z siedmiu członków rodziny Louhivuori gra na jakimś instrumencie.
Olavi rozpoczął naukę gry na skrzypcach w wieku czterech lat, ale w wieku lat ośmiu zamienił skrzypce na wiolonczelę i fortepian. Jako dziewięciolatek - przyjęty do klasy muzycznej w szkole podstawowej - zaczął grać na bębnach.
W 1998 r. Olavi wstąpił do Fińskiego Konserwatorium Muzycznego w Jyväskylä. Tam przyłączył się do wielu różnych zespołów jazzowych, m.in. do Joona Toivanen Trio i Jyväskylä Junior Big Band. W lokalnym Jazz Barze występował z miejscowymi i zagranicznymi muzykami, do których należeli Jukka Perko i Indgrid Jensen. Wraz z Joona Toivanen Trio uczestniczył w cotygodniowych jam sessions.
W 2002 r. przeprowadził się do Helsinek i zaczął studia na prestiżowej Akademii Sibeliusa. Trzykrotnie zwyciężył konkurs Young Nordic jazz Groups (w 2000 r. z Joona Toivanen Trio, w 2002 r. z Ilmiliekki Quartet, w 2006 z Sun Trio), co otworzyło mu drogę do wielu występów światowych.
Poza grą na perkusji, Olavi jest również znany ze swoich kompozycji. Komponował dla własnego zespołu, Oddarrang, kwintetu złożonego z puzonu, wiolonczeli, gitary, kontrabasu i perkusji. Debiutancki album zespołu, "Music Illustrated", otrzymał nagrodę Jazz Emma (fiński ekwiwalent Grammy) za najlepszy album jazzowy roku 2006. W 2008 r. Louhivuori wydał swoją pierwszą płytę solową, "Inhale Exhale".
W ostatnich latach Olavi współpracował z artystami o międzynarodowej sławie, jak Anthony Braxton, Marilyn Crispell, Mats Eilertsen i Teppo Hauta-aho. Grał z zespołami UMO Jazz Orchestra, Quartet Ilmiliekki, Joona Toivanen Trio, Alexi Tuomarila Trio, Sun Trio i Mats Eilertsen Quartet oraz z wokalistką Susanne Abbuehl. Louhivuori jest także członkiem kwintetu Tomasza Stańki.
W 2010 roku artysta wystąpił w Warszawie podczas festiwalu "Chopin i jego Europa".
Album ”Agartha” zespołu Oddarrang jest dostępny na dwóch nośnikach:
CD i Vinyl 1LP
laboratoriummuzycznychfuzji.com, ocena: 9/10
Oddarang to bodajże jeden z najoryginalniejszych zespołów jakie mi było ostatnimi czasy poznać. Wracają ze swoją czwartą już płytą i po raz kolejny złapali mnie na zdumieniu dzięki ich nonszalancji dynamicznych i monumentalnych struktur. Z jednej strony tworzą prymitywnie surowe motywy aby zaraz obudować je pełną życia przestrzenią futurystycznych syntezatorów.
Prowadzeni duchową (zapewne) manią inspiracji Olaviego Louhivouriego jeszcze raz wprowadzają epickie egzekucje melodii z duchem nordyckich inspiracji Sigur Rós oraz Supersilent uprzedzających również folkowe i post rockowe nawiązania do Mogwai. Porównując nowe wydanictwo do ich poprzedniego dzieła można stwierdzić, że jest to album dużo odważniejszy w retrospekcji wszystkich brzmień. Wachlarz dźwiękowych barw został tu znacząco rozbudowany, ale co najważniejsze - muzyka nie utraciła z tym swojej mistyczności, nawet na tle ekstrawertycznych niekiedy elektronicznych rzeźb wzorem Boards of Canada.
Mówiłem z początku o pewnej dozie surowości, która mimo elektronicznego ołtarza odważnych eskalacji brnie w prymitywną otchłań muzyki (Age of Cronos). Stąd też pewnie nazwany został ten krążek "Agartha" będący nawiązaniem do legendarnego świata znajdującego się we wnętrzu Ziemi, a czego podmiotem był chociażby jeden z albumów Milesa Davisa o podobnie brzmiącym tytule. Agartha jest bowiem mityczną krainą (...) będąca siedzibą podziemnego państwa zamieszkiwanego przez wysoko zorganizowaną cywilizację, która miała schronić się w podziemiach uciekając przed kataklizmami. Nareszcie tajemniczość ich twórczości została fantastycznie sfabularyzowana równie barwną legendą.
Rzadko spotykam się z tak karkołomnie zwieńczoną w melodii eklektyką, która sączy się prawdziwymi emocjami wywołującymi łzy szczęścia. Muzyka nie jest tu całkowicie przewidywalna i pozbawiona statyczności. Album cechują wprawdzie swawolnie rozwijane motywy, ale dramaturgię podkreślają zakrawane o kakofonię harmonie (Altheia). Nie braknie jednak pewnej dozy przebojowości którą wprowadza np. Central Sun wyściełający na pierwszy plan odważny motyw puzonu i rytmicznego labiryntu sekcji rytmicznej. Idąc tym tropem można dopowiedzieć, że unikalna mieszanka wiolonczeli i puzonu krzyżuje się doskonale z intensywną magmą brzmienia gitar, basu i perkusji. Melancholii dodaje właśnie istotna rola wiolonczeli, która na tej płycie paradoksalnie świetnie odnajduje swoje miejsce również w interakcji z dość stanowczymi syntezatorami (Mass I-II). Te elementy doskonale ważą się w spokojnym Telos/Agartha owijającym strukturę utworu i pięknie wymijającym się instrumentarium. Na co należy zwrócić jeszcze uwagę to wokale, które nie tylko dość lakoniczno-lirycznym przekazem, co tajemniczo zatraconą barwą wprowadzają jeszcze większy zamęt i baśniowy wymiar projektu (Admiral Byrd’s Flight).
Co najbardziej zdumiewa mnie w tej formacji to niezwykle silne poczucie narracji. Nic nie wybija się poza nadnaturalność. Nawet dość nieoczekiwane elementy elektroniki, które według wszelkich praw fizyki nie powinny mieć racji bytu przy tak nostalgicznym charakterze muzyki w wykonaniu Oddarang docierają do słuchacza z taką brawurą i tak przekonywująco, że jedyne co pozostaje zrobić to się temu oddać. Ktoś mądry rzekł kiedyś, że (...) kiedy zegary były bardziej prymitywne, czas płynął jakby wolniej.... Ta muzyka w pewnym sensie do tego stanu upojenia artystycznego mnie doprowadza. Gonienie za czasem niestety wyprowadza nas z tak pięknej stagnacji ezoterycznego prymitywizmu prowadzącego do wielu refleksji nad codziennym życiem. Ja Wam życzę tych jak najbardziej konstruktywnych. Przy tym albumie, z pewnością będziecie mieli szansę spojrzeć na wszystko z innej strony, z wnętrza własnego ja – tak jak poczyniła to płyta sięgając po… jądro pulsującej ziemi – Agartha. Wszak to (…) kraina wiecznego szczęścia i urodzaju, w której mają mieszkać duchowi przywódcy świata. Wejścia do jej wnętrza mają znajdować się w różnych miejscach na świecie, między innymi w Tybecie i na biegunie północnym. A jakbyśmy spróbowali tam wejść poprzez krążek tej fińskiej grupy?!
autor: Konrad Beniamin Puławski
Editor's Info
Agartha’ is the fourth studio album by Finnish quintet Oddarrang and their second for UK label Edition Records. Taking its name from the legendary world that is said to reside in the Earth’s core, ‘Agartha’ is raw, full of life and profound, beautiful, elevating and primal.
Finnish quintet Oddarrang has established itself as a band with an undeniably unique sound – blending monumental riffs and dynamic builds with heart-wrenching, anthemic melodies that soar over a compelling and absorbing rhythmical drive. ‘Agartha’ pushes that emotion and potency to new levels with earworm melodies you’re sure you’ve heard before and driving rhythms sent pulsing through your veins.
Led by eclectic musician and spiritual drummer, Olavi Louhivuori, Oddarrang has produced a bold and imposing statement that without doubt will take it to the brink of international exposure.
Brave in conception and epic in execution, this music wells from the same melancholic Nordic spring that feeds the likes of Sigur Rós & Supersilent, adding the folky, post-rock influences of Mogwai and the electronic sound sculptures of Boards of Canada.
As Olavi explains: ‘Agartha has taken on a new energy for us. The writing and recording process was so rewarding and inspiring for us all. We’re very happy with the new music. For the band, the music is special, it’s part of all of us and brings together our own personal tastes and vision for the music. Now, we can’t wait for ou fans and new fans to hear it’.
Clocking in just shy of 40 minutes, the five-track album ‘Agartha’ takes its name from the legendary world that is said to reside in the Earth’s core. With a unique blend of cello and trombone, soaring vocals and electronic soundscapes fusing with the magma intensity of guitar, bass and drums, this is music that achieves profound beauty: elevating and primal.
muzycy:
Olavi Louhivuori: drums, synths, voice
Ilmari Pohjola: trombone, synths, voice
Lasse Sakara: guitars, voice
Lasse Lindgren: bass, synths, voice
Osmo Ikonen: cello, synths, voice
Aino Peltomaa: vocals on Aletheia
utwory:
SideA:
1. Alethea 5:26
2. Central Sun 5:37
3. Mass I-III 9:51
SideB:
1. Admiral Byrd's Flight 6:52
2.Telos / Agartha 11:41
total time - 39:09
wydano: 23rd September 2016
nagrano: Recorded and mixed by Jyri Sariola at Mimix Studio May 2016
more info: www.editionrecords.com
more info2: www.olavilouhivuori.com
premiera polska: 2016-10-27,
Wydawnicto Audiofilskie
kontynent: Europa
kraj: Finlandia
opakowanie: kartonowe etui
opis:
multikulti.com:
To, co z pewnością można powiedzieć o twórczości Oddarrang, to to, że jest bardzo intymna, kontemplacyjna, minimalistyczna i naszpikowana wysmakowanymi detalami muzyka, która za nic ma gatunkowe podziały. Choć spotykamy tu muzyków kojarzonych z jazzem, wiele tu bardzo swobodnego spojrzenia na rockową estetykę. Mamy post-, prog-, psychodeliczny rock spod znaku Sigur Rós, Supersilent, Mogwai czy Boards of Canada.
Każdy fan jazzu pamięta płytę Milesa Davisa pod tytułem "Agartha". Sam tytuł przenosi nas w mistyczny świat, jest nawiązaniem do legendarnego świata znajdującego się we wnętrzu Ziemi. Agartha jest mityczną krainą będąca siedzibą podziemnego państwa zamieszkiwanego przez wysoko zorganizowaną cywilizację, która miała schronić się w podziemiach uciekając przed kataklizmami. Czy członkom zespołu Oddarrang udało sie stworzyć dzieło na miarę płyty "Agartha" Milesa Davisa warto sprawdzić samemu!
Urodzony w rodzinie muzyków, Olavi Louhivuori dorastał w Jyväskylä (Finlandia) otoczony muzyką i muzykami. Jego ojciec jest profesorem Wydziału Muzycznego Uniwersytetu w Jyväskylä, matka - skrzypaczką i nauczycielką muzyki. Każdy z siedmiu członków rodziny Louhivuori gra na jakimś instrumencie.
Olavi rozpoczął naukę gry na skrzypcach w wieku czterech lat, ale w wieku lat ośmiu zamienił skrzypce na wiolonczelę i fortepian. Jako dziewięciolatek - przyjęty do klasy muzycznej w szkole podstawowej - zaczął grać na bębnach.
W 1998 r. Olavi wstąpił do Fińskiego Konserwatorium Muzycznego w Jyväskylä. Tam przyłączył się do wielu różnych zespołów jazzowych, m.in. do Joona Toivanen Trio i Jyväskylä Junior Big Band. W lokalnym Jazz Barze występował z miejscowymi i zagranicznymi muzykami, do których należeli Jukka Perko i Indgrid Jensen. Wraz z Joona Toivanen Trio uczestniczył w cotygodniowych jam sessions.
W 2002 r. przeprowadził się do Helsinek i zaczął studia na prestiżowej Akademii Sibeliusa. Trzykrotnie zwyciężył konkurs Young Nordic jazz Groups (w 2000 r. z Joona Toivanen Trio, w 2002 r. z Ilmiliekki Quartet, w 2006 z Sun Trio), co otworzyło mu drogę do wielu występów światowych.
Poza grą na perkusji, Olavi jest również znany ze swoich kompozycji. Komponował dla własnego zespołu, Oddarrang, kwintetu złożonego z puzonu, wiolonczeli, gitary, kontrabasu i perkusji. Debiutancki album zespołu, "Music Illustrated", otrzymał nagrodę Jazz Emma (fiński ekwiwalent Grammy) za najlepszy album jazzowy roku 2006. W 2008 r. Louhivuori wydał swoją pierwszą płytę solową, "Inhale Exhale".
W ostatnich latach Olavi współpracował z artystami o międzynarodowej sławie, jak Anthony Braxton, Marilyn Crispell, Mats Eilertsen i Teppo Hauta-aho. Grał z zespołami UMO Jazz Orchestra, Quartet Ilmiliekki, Joona Toivanen Trio, Alexi Tuomarila Trio, Sun Trio i Mats Eilertsen Quartet oraz z wokalistką Susanne Abbuehl. Louhivuori jest także członkiem kwintetu Tomasza Stańki.
W 2010 roku artysta wystąpił w Warszawie podczas festiwalu "Chopin i jego Europa".
Album ”Agartha” zespołu Oddarrang jest dostępny na dwóch nośnikach:
CD i Vinyl 1LP
laboratoriummuzycznychfuzji.com, ocena: 9/10
Oddarang to bodajże jeden z najoryginalniejszych zespołów jakie mi było ostatnimi czasy poznać. Wracają ze swoją czwartą już płytą i po raz kolejny złapali mnie na zdumieniu dzięki ich nonszalancji dynamicznych i monumentalnych struktur. Z jednej strony tworzą prymitywnie surowe motywy aby zaraz obudować je pełną życia przestrzenią futurystycznych syntezatorów.
Prowadzeni duchową (zapewne) manią inspiracji Olaviego Louhivouriego jeszcze raz wprowadzają epickie egzekucje melodii z duchem nordyckich inspiracji Sigur Rós oraz Supersilent uprzedzających również folkowe i post rockowe nawiązania do Mogwai. Porównując nowe wydanictwo do ich poprzedniego dzieła można stwierdzić, że jest to album dużo odważniejszy w retrospekcji wszystkich brzmień. Wachlarz dźwiękowych barw został tu znacząco rozbudowany, ale co najważniejsze - muzyka nie utraciła z tym swojej mistyczności, nawet na tle ekstrawertycznych niekiedy elektronicznych rzeźb wzorem Boards of Canada.
Mówiłem z początku o pewnej dozie surowości, która mimo elektronicznego ołtarza odważnych eskalacji brnie w prymitywną otchłań muzyki (Age of Cronos). Stąd też pewnie nazwany został ten krążek "Agartha" będący nawiązaniem do legendarnego świata znajdującego się we wnętrzu Ziemi, a czego podmiotem był chociażby jeden z albumów Milesa Davisa o podobnie brzmiącym tytule. Agartha jest bowiem mityczną krainą (...) będąca siedzibą podziemnego państwa zamieszkiwanego przez wysoko zorganizowaną cywilizację, która miała schronić się w podziemiach uciekając przed kataklizmami. Nareszcie tajemniczość ich twórczości została fantastycznie sfabularyzowana równie barwną legendą.
Rzadko spotykam się z tak karkołomnie zwieńczoną w melodii eklektyką, która sączy się prawdziwymi emocjami wywołującymi łzy szczęścia. Muzyka nie jest tu całkowicie przewidywalna i pozbawiona statyczności. Album cechują wprawdzie swawolnie rozwijane motywy, ale dramaturgię podkreślają zakrawane o kakofonię harmonie (Altheia). Nie braknie jednak pewnej dozy przebojowości którą wprowadza np. Central Sun wyściełający na pierwszy plan odważny motyw puzonu i rytmicznego labiryntu sekcji rytmicznej. Idąc tym tropem można dopowiedzieć, że unikalna mieszanka wiolonczeli i puzonu krzyżuje się doskonale z intensywną magmą brzmienia gitar, basu i perkusji. Melancholii dodaje właśnie istotna rola wiolonczeli, która na tej płycie paradoksalnie świetnie odnajduje swoje miejsce również w interakcji z dość stanowczymi syntezatorami (Mass I-II). Te elementy doskonale ważą się w spokojnym Telos/Agartha owijającym strukturę utworu i pięknie wymijającym się instrumentarium. Na co należy zwrócić jeszcze uwagę to wokale, które nie tylko dość lakoniczno-lirycznym przekazem, co tajemniczo zatraconą barwą wprowadzają jeszcze większy zamęt i baśniowy wymiar projektu (Admiral Byrd’s Flight).
Co najbardziej zdumiewa mnie w tej formacji to niezwykle silne poczucie narracji. Nic nie wybija się poza nadnaturalność. Nawet dość nieoczekiwane elementy elektroniki, które według wszelkich praw fizyki nie powinny mieć racji bytu przy tak nostalgicznym charakterze muzyki w wykonaniu Oddarang docierają do słuchacza z taką brawurą i tak przekonywująco, że jedyne co pozostaje zrobić to się temu oddać. Ktoś mądry rzekł kiedyś, że (...) kiedy zegary były bardziej prymitywne, czas płynął jakby wolniej.... Ta muzyka w pewnym sensie do tego stanu upojenia artystycznego mnie doprowadza. Gonienie za czasem niestety wyprowadza nas z tak pięknej stagnacji ezoterycznego prymitywizmu prowadzącego do wielu refleksji nad codziennym życiem. Ja Wam życzę tych jak najbardziej konstruktywnych. Przy tym albumie, z pewnością będziecie mieli szansę spojrzeć na wszystko z innej strony, z wnętrza własnego ja – tak jak poczyniła to płyta sięgając po… jądro pulsującej ziemi – Agartha. Wszak to (…) kraina wiecznego szczęścia i urodzaju, w której mają mieszkać duchowi przywódcy świata. Wejścia do jej wnętrza mają znajdować się w różnych miejscach na świecie, między innymi w Tybecie i na biegunie północnym. A jakbyśmy spróbowali tam wejść poprzez krążek tej fińskiej grupy?!
autor: Konrad Beniamin Puławski
Editor's Info
Agartha’ is the fourth studio album by Finnish quintet Oddarrang and their second for UK label Edition Records. Taking its name from the legendary world that is said to reside in the Earth’s core, ‘Agartha’ is raw, full of life and profound, beautiful, elevating and primal.
Finnish quintet Oddarrang has established itself as a band with an undeniably unique sound – blending monumental riffs and dynamic builds with heart-wrenching, anthemic melodies that soar over a compelling and absorbing rhythmical drive. ‘Agartha’ pushes that emotion and potency to new levels with earworm melodies you’re sure you’ve heard before and driving rhythms sent pulsing through your veins.
Led by eclectic musician and spiritual drummer, Olavi Louhivuori, Oddarrang has produced a bold and imposing statement that without doubt will take it to the brink of international exposure.
Brave in conception and epic in execution, this music wells from the same melancholic Nordic spring that feeds the likes of Sigur Rós & Supersilent, adding the folky, post-rock influences of Mogwai and the electronic sound sculptures of Boards of Canada.
As Olavi explains: ‘Agartha has taken on a new energy for us. The writing and recording process was so rewarding and inspiring for us all. We’re very happy with the new music. For the band, the music is special, it’s part of all of us and brings together our own personal tastes and vision for the music. Now, we can’t wait for ou fans and new fans to hear it’.
Clocking in just shy of 40 minutes, the five-track album ‘Agartha’ takes its name from the legendary world that is said to reside in the Earth’s core. With a unique blend of cello and trombone, soaring vocals and electronic soundscapes fusing with the magma intensity of guitar, bass and drums, this is music that achieves profound beauty: elevating and primal.
muzycy:
Olavi Louhivuori: drums, synths, voice
Ilmari Pohjola: trombone, synths, voice
Lasse Sakara: guitars, voice
Lasse Lindgren: bass, synths, voice
Osmo Ikonen: cello, synths, voice
Aino Peltomaa: vocals on Aletheia
utwory:
SideA:
1. Alethea 5:26
2. Central Sun 5:37
3. Mass I-III 9:51
SideB:
1. Admiral Byrd's Flight 6:52
2.Telos / Agartha 11:41
total time - 39:09
wydano: 23rd September 2016
nagrano: Recorded and mixed by Jyri Sariola at Mimix Studio May 2016
more info: www.editionrecords.com
more info2: www.olavilouhivuori.com
Oddarrang ',Mass I-III', from ',Agartha', - out 23rd Sept 2016 from Edition on Vimeo.
EDN1079LP
Opis
- Wydawca
- Edition Records (UK)
- Artysta
- Oddarrang
- Nazwa
- Agartha [Vinyl 1LP]
- Instrument
- drums
- Zawiera
- Vinyl 1LP
chat
Komentarze (0)
Na razie nie dodano żadnej recenzji.
4 innych produktów w tej samej kategorii:
