Eve Risser & Kaja Draksler: To Pianos

Avant Jazz / Free Improvisation / Avant-Garde
premiera polska: 2017-11-30
opakowanie: kartonowe etui
opis:
multikulti.com - ocena * * * *:
Eve Risser, instrumentalistka, kompozytorka w cuglach podbijająca świat muzyki improwizowanej. Grała na flecie, różnych drobnych instrumentach, do tworzenia swojej muzyki wykorzystywała dziecięce zabawki i różne drobne perkusjonalia, których dźwięki wzmacniała i przetwarzała. Fortepian był - klasycznym, co prawda - ale tylko jednym z wielu instrumentów w jej dossier. W ciągu ostatnich lat to się zmieniło. Jak sama mówi "spodobał mi się pomysł, by zostać pianistką".

Słoweńska pianistka i kompozytorka Kaja Draksler przyznaje, że najbardziej fascynują ją „źródła muzycznego języka”, do których stara się docierać w swojej muzyce, największymi autorytetami dla niej są Thelonious Monk i Cecil Taylor. Draksler zdobywała koncertowe szlify w założonym przez siebie Acropolis Quintet, zespole o świeżym, iskrzącym podejściu do jazzu, podlanym wpływami brzmień z południa Europy.

Obie panie należą wraz z Sophie Agnel, Kris Davis i Angelicą Sanchez do grupy niezwykłych pianistek, improwizatorek i kompozytorek rewolucjonizujących język współczesnego jazzu. Wszystkie one z równą wprawą potrafią poruszać się w świecie jazzu, jak i klasyki korzystając przy tym z całego arsenału sonorystycznych wprawek i fortepianowych preparacji.

Materiał na ich wspólną płytę, wydaną dopiero co w barwach Clean Feed, został zarejestrowany podczas 57. Jazz Festival Ljubljana, drugiego 2 lipca 2016 roku. Płyta wpisuje się w dotychczasowe dokonania Eve Risser dla Clean Feed, nie znajdziemy tutaj gęstej narracji, spotykanej na płytach z jej udziałem, wydanych przez Dark Tree Records. Obie panie kreują intymny, muzyczny krajobraz, pełen wewnętrznej ciszy, toczony z dbałością o szczegóły, pojedyncze interakcje. To muzyka raczej niejazzowa, na plan pierwszy wysuwa się tutaj ponadprzeciętna umiejętność różnicowania planów brzmieniowych i kształtowania barwy poszczególnych instrumentów obu artystek. Tworzą pełne wewnętrznego napięcia, przemyślane struktury kreatywnie sięgając do dorobku totalnej pianistyki Cecila Taylora i wzbogacając ją jeszcze o tradycje europejskiej awangardy klasycznej. Narracja jest jakby zawieszona w powietrzu, amorficzna, tajemnicza i nieoczywista.
autor: Mariusz Zawiślak
Copyright © 1996-2016 Multikulti Project. All rights reserved
Editor's info:
Recorded during the 57. Jazz Festival Ljubljana, on 2.7.2016, and 1.7.2017 in the Gallus Hall of CankarjevDom, Ljubljana, Slovenia
Recorded, mixed and mastered by Luis DelgadoProduced by Eve Risser and Kaja Draksler
Executive production by Pedro Costa for Trem Azul
Design by Travassos
Drawings by Eve Risser
Liner notes by Alexander Hawkins‘To Pianos’ can read as a dedication: an act of celebration of the instrument. Butbeing a pianist, I also read the phrase as something of a supplication. We’ve each hopefully made some kind of peace with our own instruments at home –and if we’re lucky, we may even love them. But whenever we travel to perform, we’re at the mercy of theparticular piano we find at the other end. Whatever cosmic force controls this particular lottery, sometimes you just have to pray to it.All of which makes it remarkable that musicians such as Eve and Kaja sound so utterly distinctive each time they sit at the instrument. But there’s another thing: as pianists, we’re almost always the only one of us on stage, so that on those rare occasions where wedo get to play with other pianists, there’s something thrilling about the particular type of selflessness which the situation requires. This, then, is perhaps even more remarkable: that the pianists you hear on these two pianos remain so individual and distinctive, and the same time as they are able to come together to forge something so completely new, shared and selfless. And a true rarity: that they can project such personality in part simply (...but if only it were simple...) by remembering to let the instruments speak for themselves. We might almost be observing surgery, as they stand working deftly over the innards of their instruments. But at the same time, there’s a kind of glee in the experimentation itself, and this is where the music is assuredly different from surgery: an often-mischievous, always curious ‘what happens if I do this?’ attitude pervades this collaboration, and I for one am happy if doctors don’t think in this way.If it balances playfulness and rigour in this disarming way, the music similarly exhibits humanity at the same time as celebrating its mechanical aspects. The pianists are brave in wresting out the strange and ugly sounds from their instruments, but in the context of experimental music, are perhaps even more fearless in being free enough also to deal with possibilities such as melody and romanticism. But listen harder, and you may also notice the machines here giving themselves away as living, breathing things: compare the pianos’ changing beauty as their overtone-laden brilliance early on in the album drifts almost imperceptibly towards a more ethereal wooziness later in their working day.

muzycy:
Eve Risser: piano
Kaja Draksler: piano

utwory:
1) Dusk, Mystery, Memory, Community (Kaja Draksler)
2) To Pianists (Draksler, Risser* improvisation #1)
3) Eclats (Eve Risser)
4) Sestri (To a Sister/ Two Sisters) (Draksler, Risser * improvisation #2)
5) Kallaste, La Ville Abandonnée (The Ghost Town) (Eve Risser)
6) To Women (Draksler, Risser * improvisation #3)
7) Walking Batterie Woman (Carla Bley)
8) To You (Draksler, Risser *improvisation #4)

wydano: 2017-10
nagrano: Recorded during the 57. Jazz Festival Ljubljana, on 2.6.2016, and 1.7.2017 in the Gallus Hall of Cankarjev Dom, Ljubljana, Slovenia

more info: www.cleanfeed-records.com