Lautari: Azaran

Folk/Ethno/Impro
premiera polska: 2006-10-03
kontynent: Europa
kraj: Polska
opakowanie: digipackowe etui
opis:
Z przyjemnością informujemy, że płyta 'AZARAN' zespołu LAUTARI uznana została Folkowym Fonogramem Roku 2006

Koncert laureatów odbył się 10 maja 2007 w Warszawie ramach X Festiwalu Muzyki Folkowej Polskiego Radia 'Nowa Tradycja' organizowanego przez Radiowe Centrum Kultury Ludowej

Lautari założona w 2000 roku to od lat jedna z najciekawszych rodzimych, etno-jazzowych grup w Polsce.
Prezentowane programy: 'Muzica Lautareasca Nova', 'Tematy Aszkenazyjskie', 'Azaran'.
Muzyka LAUTARI to nowoczesne, etno-jazzowe brzmienie osadzone w tradycjach muzycznych środkowej, wschodniej i południowej Europy oraz Kaukazu. Motywy ludowe, grane na skrzypcach, fortepianie, klarnecie, fletach, dzięki odważnym aranżacjom i dużej dozie improwizacji tworzą oryginalną muzykę, w której tradycja spotyka się z współczesnością. LAUTARI wywodzi swoje inspiracje z muzyki i postawy cygańskich Lautarów, wirtuozów i mistrzów improwizacji, tworzących 'cygański jazz'. W kompozycjach LAUTARI słychać orientalne melizmaty, subtelność muzyki bizantyńskiej, rytmy Bałkanów i słowiańską żywiołowość.
Lautari jest laureatem konkursów:
Folkowy Fonogram Roku 2002 (CD Muzica Lautareasca Nova - II miejsce)
Festiwal Nowa Tradycja 2001 (II miejsce)
Scena Otwarta Festiwalu Mikołajki Folkowe 2000 (III miejsce)
Tekst o płycie AZARAN:

Przygotowując płytę AZARAN sięgnęliśmy po ormiański mit 'Azaran - Ptak Tysiąca Treli'.
Swoją współczesną opowieść muzyczną wpletliśmy w historię odwiecznego poszukiwania
wolności, szczęścia i piękna.
By je odnaleźć trzeba ruszyć w drogę...
Nasze ścieżki prowadziły przez Serbie, Bułgarie, Rumunie, Grecje, Armenie.
Dzięki dawnej, tradycyjnej muzyce mogliśmy sięgnąć w przeszłość i przywołać jej życiodajną moc - powtarzać czas początku.
Powstała muzyka, która nie jest ilustracją opowieści, ale jej doświadczaniem.
Muzyka, która mamy nadzieję, stanie się dla wszystkich mityczną podróżą, inspiracją do poszukiwania swojej drogi i odnalezienia w sobie bohatera.

Gazeta Wyborcza; 2006-09
'...Jedną z podstawowych cech dobrego nagrania są odpowiedni wykonawcy. Wydaje się, że Lautari ma na tej płycie optymalny skład do grania rzeczy ważnych. Wizjonerstwo Macieja Filipczuka krzyżuje się z doświadczeniem grającego na fortepianie Zbigniewa Łowżyła. Fletowe i klarnetowe arabeski Michała Żaka z pełnym wyczucia, kołyszącym i lirycznym brzmieniem instrumentów perkusyjnych Roberta Siwaka. Finezja, lekkość, swoboda wykonania całego zespołu są tu nierozerwalnie związane z przemyślanym, głębokim, mądrym przekazem.
Płyta jest, by tak rzec, opowieścią multikulturową. Jak sugeruje tytuł, muzycy odwołują się do tradycji ormiańskiej. Nie po to jednak, by tworzyć kalkę muzyki tradycyjnej czy dźwiękową formę przewodnika turystycznego. Raczej po to, by korzystając z orientalnych natchnień, opowiedzieć rzecz całą po swojemu. W graniu Lautari pojawiają się zresztą nie tylko echa orientalne, ale i bardzo wyraźne - jak zawsze - bałkańskie, rumuńskie i jakaś bardzo 'tutejsza' - polska, słowiańska melancholia.
Jeśli w dzisiejszych czasach są jeszcze artyści, dla których ważniejsze niż zaistnienie w kolorowych czasopismach są twórcze poszukiwania, warto na nich zwracać uwagę. Zwłaszcza jeśli ich własna 'podróż na Wschód' - znaczona twórczymi doświadczeniami - jest tak pełna uroku jak muzyka kwartetu Lautari.
Wszystko to plus piękna okładka sprawiają, że wolno płytę 'Azaran' uznać za wydawnicze wydarzenie, że wolno widzieć w niej jedno z najważniejszych tegorocznych wydawnictw muzycznych w naszym kraju...'[Tomasz Janas]

Życie Warszawy; 2006-10
'...Myślą przewodnią płyty jest ormiański mit o Azaranie, ptaku tysiąca treli - w duchu bardzo chrześcijańskiej metaforze poszukiwania doskonałości, iskry bożej w samym sobie. Brzmi to cokolwiek pretensjonalnie, ale fakt, że tak określony cel płyty pozwolił muzykom na skonstruowanie bardzo spójnej, konsekwentnie rozwijającej się opowieści muzycznej, mającej wyraźne skoki napięcia, zwroty akcji, momenty liryczne i punkt kulminacyjny.
Lautari, jak wiele innych grup sceny etnicznej, porusza się w kręgu tradycji muzycznej rozciągającej się od wschodnich rubieży dawnego Bizancjum, poprzez specyficzną nutę arabską i to zarówno w miejscach, gdzie łączyła się ona z folklorem bałkańskim, jak i iberyjskim, do wiosek Rosji, Ukrainy i wschodniej Polski. Nie brakuje tu też akcentów żydowskich, dodających całości specyficznej melancholii, pojawiającej się przeważnie w tematach skrzypcowych. Ale Lautari nie jest grupą etnologów rekonstruujących dawne harmonie.
To czterech młodych, świadomych współczesności facetów, dla których bogactwo tradycyjnych źródeł jest tylko pretekstem do klecenia barwnych improwizacji zakorzenionych głęboko w jazzie, ale też współczesnej kameralistyce. Całość brzmi spokojnie, nie ma tu nerwowych szarpnięć czy gwałtownych wybuchów ekspresji. Są jednak wyraziste motywy, smakowite, wielopoziomowe aranżacje i niemal doskonała lekkość zespołowego grania. Krótko mówiąc, to jedna z najlepszych etnojazzowych płyt ostatnich miesięcy - sugestywna, odrealniająca i świetnie oddająca muzyczny koloryt tej części świata...'[Wojciech Lada]

Gadki z Chatki
Ptak Tysiąca Treli
Projekt Macieja Filipczuka w dość przebudowanym składzie (Maciej Filipczuk - skrzypce; Zbigniew Łowżył - fortepian; Robert Siwak - bębny; Michał Żak - flety, klarnet, szałamaje), sięga tym razem do tradycji muzycznych Kaukazu oraz Bliskiego Wschodu. Na płycie słychać wyraźną kontynuację brzmieniowych poszukiwań lidera zespołu - tradycyjne instrumentarium oraz tematy muzyczne zaaranżowane w sposób współczesny z wykorzystaniem fortepianu. Porównując z poprzednim krążkiem, 'Azaran' to płyta znacznie bardziej przemyślana, obfitująca w bogactwo brzmień i znacznie ciekawsze aranżacje. Wrażenie to utrzymuje się od otwierającego płytę 'Prodromos', z przepięknie brzmiącą introdukcją szałamaji oraz lekkim akompaniamentem fortepianu i bębnów, aż po ostatni, miniaturowy 'Trans II', z pomysłowo wykorzystanym współbrzmieniem skrzypiec pizzicato oraz szarpanymi strunami fortepianu (?). W niespełna pięćdziesięciominutowym materiale trudno wskazać wyraźnego faworyta. Wszystkie utwory potrafią naprawdę przykuć uwagę słuchacza, co chwilą zaskakując ładnym tematem, ciekawą improwizacją czy soczystym współbrzmieniem, co stanowi wyraźny atut w przypadku płyty z muzyką instrumentalną. Płyty słucha się jak jednej zwartej opowieści. Obok bardziej rozbudowanych utworów 'Azaran' zawiera również kilka krótkich, minimalistycznych przerywników. Szczególnie ciekawie prezentuje się cała sekcja fletów w 'Trans I'. Dużo w tej muzyce przestrzeni, barw, doskonale wychwyconego mistycyzmu Wschodu, bogactwa ornamentacji a przede wszystkim lekkości i swobody wykonawczej. Każdy z instrumentalistów umiejętnie wpasowuje się w muzykę swoimi improwizacjami, począwszy od bardzo orientalnego, przestrzennego 'taksim' skrzypiec w 'Sharakan', czy doskonałego, 'z turecka' brzmiącego solo klarnetu w 'Oikos', po bardziej jazzowe introdukcje Michała Żaka, świetnie wprowadzające w klimat utworów. Bardzo dobrym zabiegiem okazało się również wykorzystanie na szeroką skalę bębnów. Muzyka 'Lautari' uzyskała dzięki temu większą nośność. Robert Siwak, uznawany za jednego z najlepszych perkusjonistów w kraju, co chwila zachwyca wysokim kunsztem i bardzo szerokim wachlarzem brzmień, czego najlepszym przykładem jest solo poprzedzające 'Aman', muzyczną reminiscencję 'Prologos' z poprzedniej płyty. 'Azaran' to znaczniej bardziej niż poprzednia 'Muzica Lautareasca Nova' płyta etno-jazzowa. W dużym stopniu przyczynia się do tego charakterystyczne brzmienie fortepianu, który w interesujący sposób operuje plamami dźwiękowymi, harmonią, czy akompaniamentem. Subtelne intro do 'Giedan' przeradza się w rythm'n bluesowy, skoczny riff na zmianę z siódemkowym, mnimalistycznym współbrzmieniem ze skrzypcami. Zaskakuje również eksperyment z wykorzystaniem wschodniego systemu modalnego w 'Oikos'. Fortepian, użyty w znacznie bogatszy sposób niż na poprzedniej płycie, choć w żadnym wypadku nie narzucający się słuchaczowi, oraz świetna gra bębnów przywołują niekiedy skojarzenia z płytą 'The Time' Możdżera z Zoharem Fresco. Całość dopełnia doskonała realizacja dźwięku, zarówno w utworach o bardziej kontemplacyjnym charakterze jak i w tych bardziej żywiołowych, gdzie doskonale słychać dialogi instrumentów. Daje się wyczuć pewną pasję i radość grania. 'Azaran' wychodzi naprzeciw szerszemu gronu odbiorców, przełamując barierę niszy muzyki folkowej. Śmiało konkurować może nawet z zagranicznymi wydawnictwami płytowymi z kręgu etno-jazz czy world music. Płyta zdecydowanie godna uwagi.
autor: Piotr Majczyna

muzycy:
Maciej Filipczuk - skrzypce
Zbigniew Łowżył - fortepian
Michał Żak - klarnet, flety, bombarda
Robert Siwak - instrumenty perkusyjne

utwory:
1. Trans [0:22]
2. Prodromos [5:48]
3. Aman [6:22]
4. Sharakan [2:57]
5. Zartounk [3:51]
6. Giedan Intro [1:07]
7. Giedan Gałmaz [3:42]
8. Hallaj [4:17]
9. Trans I [1:21]
10. Tańce Dewa [3:50]
11. Agape [4:50]
12. Oikos [4:30]
13. Krasi [2:04]
14. Azaran [3:01]
15. Trans II [1:01]

total time - 49:21
wydano: 2006-09
nagrano: 05-2006 w Studio S4 Polskiego Radia
more info: www.lautari.art.pl
more info2: www.lautari.art.pl