Giovanni Antonio Pandolfi-Mealli: Sonate a Violino Solo per Chiesa e Camera Opus III, Innsbruck 1660

Muzyka Barokowa
premiera polska: 2018-03-26,
Wydawnicto Audiofilskie
seria wydawnicza: Classical Music Series
opakowanie: digipackowe etui
opis:
Liner notes:
Choć przez ostatnie lata wiele białych plam na biografii Pandolfi- Mealliego szczęśliwie udało się zapełnić, to i tak większa część jego artystycznego życia pozostaje dla badaczy zagadką. Wiemy na pewno, że on został ochrzczony 27 grudnia 1624 roku, zaś na chrzcie przyszły wirtuoz skrzypiec Giovanni Antonio otrzymał imię Domenico i był drugim spośród czworga dzieci Verginii Bartalini i Giovanniego Battisty Pandolfiego.

W roku 1628 rodzina Pandolfich wraz z czworgiem dzieci zamieszkała w Montepulciano ”Na głównej ulicy, po prawej stronie pod bramą placu (Porta della Cavina), idąc w stronę Szpitala Parafialnego Świętego Krzysztofa”. Przyrodni brat Pandolfiego – Giovanni Battista, działał już w tym czasie z dużym powodzeniem jako śpiewak – kastrat na dworze w Krakowie.

Matka kompozytora dwukrotnie owdowiała. Śmierć ojczyma Pandolfiego zbiegła się w czasie ze zmianą miejsca pracy jego starszego brata, Giovanniego Battisty i na początku lat trzydziestych siedemnastego stulecia rodzina przeniosła się do Wenecji, gdzie Giovanni Battista otrzymał pracę w Bazylice Świętego Marka. Dzięki niemu został tam zatrudniony również Domenico, który w tym czasie najprawdopodobniej przyjął święcenia kapłańskie, zmienił imię na Giovanni Antonio i dodał drugie nazwisko – Mealli.

Dalsze fakty z życia naszego kompozytora pozostają zagadką. Przypuszczalnie w 1652, kiedy to arcyksiążę Ferdynand Karol wraz z poślubioną sobie Anną Medyceuszką podróżował po Italii, skrzypek został pozyskany przez arcyksięcia jego na dwór w Innsbrucku. Tam pozostał do 15 lutego 1660 roku i wtedy ukazały się drukiem dwa zbiory jego sonat skrzypcowych – op. III i IV.

Od tego momentu po raz kolejny losy muzyka pozostają nieznane aż do roku 1669, kiedy to wydane zostały w Messynie drukiem jego sonaty na dwoje skrzypiec z basso continuo zwane dziś „Sonatami Messyńskimi”. Jest to ostatni z zachowanych po Pandolfim trzech zbiorów kompozycji. O jego pobycie w Messynie wiemy jeszcze tyle, że Giovanni Antonio Pandolfi (odrzucając drugie nazwisko) obejmuje posadę „di prima riga” – pierwszego skrzypka i pozostaje na niej do 21 grudnia 1675 roku. Tego dnia po mszy Pandolfi pokłócił się ze śpiewakiem Giovannim Marquettą, a powód kłótni pozostaje do dziś nieznany. Muzyków musiało poróżnić jednak coś niezwykle ważnego, gdyż doprowadziła ona do morderstwa - skrzypek zabił śpiewaka w murach katedry. Po tym zdarzeniu w świątyni nie odbywały się msze do czasu rekonsekracji świątyni. Po dokonanym morderstwie Pandolfi uciekł z Messyny udając się statkiem do Francji. Prawdopodobnie przez dwa kolejne lata utrzymywał kontakty artystyczne z Perugią. Co wiemy na pewno to fakt, że od 1 kwietnia 1678 roku podjął pracę na dworze w Madrycie, gdzie pojawia się w dokumentach jako „Juan Antonio Pandolfi, musico de violin". Podczas tego pobytu skrzypek odbywał podróże między innymi do Rzymu. Zmarł prawdopodobnie w Hiszpanii po 1687 roku.


Mateusz Małecki
Urodził się w Poznaniu. Muzyką dawną zainteresował się już w szkole średniej. Studia gry na skrzypcach barokowych rozpoczął we Wrocławiu (studia I stopnia w klasie skrzypiec barokowych u mgr. Zbigniewa Pilcha), a ukończył w Katowicach (studia II stopnia w klasie skrzypiec barokowych u mgr Martyny Pastuszka). Jeszcze podczas studiów rozpoczął współpracę z Warszawską Operą Kameralną jako skrzypek tutti w orkiestrze instrumentów dawnych Musique Antiquae Collegium Varsoviense. Regularnie poszerza swoją wiedzę i umiejętności na kursach mistrzowskich w kraju i zagranicą, między innymi w Mondovi (Włochy), Strasburgu, Pradze, Wrocławiu, Lidzbarku Warmińskim, Świdnicy, Jarosławiu, pod okiem takich mistrzów jak Mira Glodeanu, Stephanie Pfister, Amandine Beyer, Sirkka Liisa Kaakinen – Pilch, Olivia Centurioni, Enrico Gatti, David Plantier, Bruno Cocset. W roku 2008 uczestniczył w kursie orkiestrowym „Generation Baroque” w Strasburgu pod dyrekcją Martina Gestera. Owocem tego było podjęcie współpracy z orkiestrą muzyki dawnej „Le Parlement de Musique”. W roku 2011 został przyjęty na stypendium orkiestrowe „Academia Montis Regalis – Orchestra Giovanile” i występował pod kierownictwem Olivii Centurioni, Alessandro de Marchi, Enrico Onofriego, Luigi Mangiocavallo, Massimiliano Toniego, koncertując między innymi w Wiedniu, Turynie, Mondovi, również jako solista i koncertmistrz. Jeszcze w tym samym roku, jako jeden ze stypendystów podjął współpracę z zespołem „Academia Montis Regalis” i uczestniczył w premierowym nagraniu DVD opery Giovanni Battisty Pergolesiego „L’Olimpiade” pod dyrekcją Alessandro de Marchi (ARTHAUS MUSIK 2013). W Polsce współpracuje również z orkiestrą FAMD.PL ze Szczecina. z którą zarejestrował debiutancką płytę zespołu z symfoniami Antonio Rosettiego (RECART 2014).
Od 2015 jest dyrektorem artystycznym festiwalu Leszno Barok Plus oraz współzałożycielem orkiestry muzyki dawnej Capella 1547.

Justyna Młynarczyk
Gambistka oraz pedagog. Współzałożyciel tria viol da gamba Gambasada, członek {oh!} Orkiestry Historycznej, wykładowca Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi, twórca klasy violi da gamba w Państwowej Ogólnokształcącej Szkole Muzycznej II st. im. K. Szymanowskiego w Katowicach. W gronie swych największych autorytetów w dziedzinie gry na violi wyróżnia francuskie profesorki Marianne Muller oraz Christine Plubeau. Jest absolwentką Akademii Muzycznej w Katowicach w klasie wiolonczeli oraz Conservatoire de Musique w Grenoble (Francja) i Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie violi da gamba. Ukończyła także Szkołę Aktorską Lart Studio w Krakowie.
Współpracuje z zespołami takimi jak Capella Cracoviensis, Ars Cantus, Ensemble Hildebrandt 1719, Parnassos, Harmonia Sacra, Floripari, Extempore, Camerata Silesia, Camerata Cracovia, Filatura di Musica, Consortium Sedinum.
W latach 2006 - 2017 wzięła udział w nagraniach następujących płyt: wraz z Capellą Cracoviensis - "Początki polifonii europejskiej", z niemieckim zespołem Weser-Renaissance prowadzonym przez Manfreda Cordesa (Brema) - seria płyt z muzyką polskiego baroku, z zespołem Parnassos oraz Camerata Silesia - „Andrzej Siewiński - Requiem”, z {oh!} Orkiestrą Historyczną - „ Muzyka Zamku Królewskiego, Muzyka Mistrzów Francuskich” oraz „ Francesco Scarlatti, Charles Avison, Francesco Geminiani - Concerti Grossi”, z klawesynistką Dorotą Zimną - „François Couperin - Compositeur Royal”, z M. Nahajowskim, M. Pilch, J. Kościukiewiczem, J. Tupczyńską, P. Domagalską - Kałuża, R. G. Przybyłą - „François Couperin - L’ordre agréable”, z Cameratą Cracovia oraz ukraińskim bandurzystą Dmytrem Hubjakiem -„Kanty polskie i ruskie”, z Judytą Tupczyńską, Ewą Mrowcą i Anna Swobodą - „J. F. Rebel - Recueil de douze sonates, a II et III Partie avec la Basse Chifrée, z zespołem Ars Cantus - „Bibliotheca Rudolphina”.

Ewa Mrowca
Urodzona w Krakowie, naukę gry na klawesynie rozpoczęła w wieku 12 lat. Z wyróżnieniem ukończyła studia w Krakowskiej Akademii Muzycznej w klasie prof. Elżbiety Stefańskiej. Jest absolwentką Guildhall School of Music&Drama w Londynie w klasie Nicholasa Parle, oraz Schola Cantorum Basiliensis w Bazylei w klasie Jörga Andreasa Böttichera.
Została wyróżniona w 2003 roku w VI Konkursie Klawesynowym im. J. Broadwooda w Londynie, organizowanym na historycznych instrumentach. W 1999 roku uzyskała Diploma di Merito akademii Musicale Chigiana w Sienie. Jest laureatką nagrody Łódzkie Eureka 2012. Stypendystka Ministerstwa Kultury, Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego akademii Musicale Chigiana, Rządu Szwajcarii, oraz Guildhall School of Music&Drama. Swoje umiejętności doskonaliła na kursach mistrzowskich prowadzonych przez Kennetha Gilberta (Accademia Musicale Chigiana), Christopha Rousseta, Elisabeth Joyé, Pierra Hantai oraz Jespera Christensena.
Ze szczególną pasją poświęca się wykonawstwu muzyki na instrumentach oryginalnych, a także historycznej realizacji basso continuo.
Jej działalność koncertowa obejmuje recitale solowe, oraz występy z zespołami muzyki dawnej. Koncertuje w Polsce, Francji, Niemczech, Chinach oraz USA.
Występowała realizując b.c. pod kierunkiem Jordi Savalla, Simona Standage'a, Katherine McGilivray, jako solistka pod kierunkiem Joshua Rifkina.
Współpracuje z zespołami muzyki dawnej: Musicae Antiquae Collegium Varsoviense, Royal Baroque Ensemble, Capepella dell'Ospedale della Pieta Venezia, a także z zespołem Nova Casa z którym to we wrześniu 2009 r. wraz z Olgą Pasiecznik została przygotowana premiera spektaklu Tre Donne – Tre Destini opartego na kantatach G.F. Händla dla Warszawskiej Opery Kameralnej.
Jej recital z grudnia 2015 roku z Germanisches National Museum w Norymberdze był retransmitowany na antenie Bayerische Rundfunk.
Obecnie pracuje na stanowisku adiunkta w Akademii Muzycznej w Łodzi, oraz w Akademii Muzycznej w Krakowie.
Jej pierwszy solowy album z Pieces de clavessin Jeana Nicolasa Geoffroy (Dux 0137), zyskał znakomite recenzje w Polsce, Luxemburgu, Francji i Niemczech, a także został nominowany do prestiżowej nagrody International Classical Music Awards 2013. W marcu 2014 otrzymał wyróżnienie 5 du Diapason.

muzycy:
Mateusz Małecki: baroque violin
Ewa Mrowca: harpsichord
Justyna Młynarczyk: viola da gamba (in sonatas 2,4,5,6)

utwory:
1. Pandolfi - Mealli: Sonate a Violino Solo per Chiesa e Camera Opus III - Violin Sonata No. 1, "La Stella" 3:53
2. Pandolfi - Mealli: Sonate a Violino Solo per Chiesa e Camera Opus III - Violin Sonata No. 2, "La Cesta" 6:37
3. Pandolfi - Mealli: Sonate a Violino Solo per Chiesa e Camera Opus III - Violin Sonata No. 3, "La Melana" 5:09
4. Pandolfi - Mealli: Sonate a Violino Solo per Chiesa e Camera Opus III - Violin Sonata No. 4, "La Castella" 6:54
5. Pandolfi - Mealli: Sonate a Violino Solo per Chiesa e Camera Opus III - Violin Sonata No. 5, "La Clemente" 7:56
6. Pandolfi - Mealli: Sonate a Violino Solo per Chiesa e Camera Opus III - Violin Sonata No. 6, "La Sabbatina" 7:31

total time - 38:03
wydano: 2018-03-26
nagrano:
Recorded on September 28-30, 2015, at Jesuit Church in Poznań, Poland

more info: www.multikulti.com