Chorui Zukan

opis:
multikultiproject.blogspot.com, 2014-10
"Japoński weteran free jazzu oferuje nam niesamowitą ucztę. To chyba pierwszy solowy album trębacza Itaru Oki, ale za to jaki. Po pierwsze to płyta niesamowicie zrealizowana - z bardzo dużą pieczołowitością pracowano tutaj nad nagraniem, miksem i masteringiem, co pozwala w pełni cieszyć subtelnością muzyki i pełną niuansów grą japońskiego mistrza.

Draga rzecz to muzyka - ten obdarzony ciepłym, ciemnym brzmieniem instrumentalista nigdy nie był kojarzony ze skrajnościami japońskiej sceny free jazzowej. Free - tak, ale bez szaleństw, bez jazzgotu i noise'u. Dotąd w swej twórczości często sięgał on po tematy komponowane, które służyły mu jako podstawa do wolnej improwizacji. Tym razem jednak oprócz własnych kompozycji sięga po jazzowe standardy - I'm Getting Sentimental Over You, I Wish I Knew, Misterioso, 'Round Midnight. Ale przeplata to jeszcze własnymi utworami - doprawdy trudno mi ocenić gdzie w nich kończy się kompozycja, a zaczyna improwizacja. Niektóre z nich są dosyć awangardowe, ale dosyć szybko przechodzą w znane, jazzowe tematy lub czasem ich fragmenty.

Użycie jazzowych nie jest na tej płycie ani przez chwilę ograniczeniem twórczej wolności trębacza - jest to raczej odmienna forma jej realizacji. Często raczej cytowane z pamięci, a nie odgrywane z nut, zdają się przez tę pamięć przefiltrowane, jakby uproszczone, zredukowane do niezbędnych dźwięków, ascetyczne. I na tym zasadza się niezwykłe zupełnie piękno tej płyty, łącząc świat standardów jazzu w minimalistycznej formie z zupełnie wolną, nieskrępowaną muzyczną podróżą.

Jak napisał jeden z zagranicznych recenzentów - "jeden z najpiękniejszych albumów na trąbkę solo". Dla mnie również."
autor: Marcin Jachnik


allaboutjazz.com:
Japanese trumpeter Itaru Oki is one of the forefathers of the free jazz scene in Japan, he was a member of the seminal, experimental Japanese trio ESSG, with pianist Satoh Masahiko, and drummer Togashi Masahiko, an improviser who was a role model for many Japanese musicians. Among them was pianist Satoko Fujii, and trumpeter Natsuki Tamura, who collaborated and recorded with Oki. Oki moved to France in 1974 and since then collaborated with innovative free jazz musicians and free improvisers as drummer Sunny Murray, double bass and synthesizer Alan Silva, and double bass players Kent Carter, and Benjamin Duboc.

His solo trumpet album Chrui Zukan features Oki at his best. He creates a cohesive continuum between his own original compositions and open- ended improvisations, playful usage of breathing techniques and heartfelt, intimate interpretations of American standards. Oki has a distinct sound and phrasing of his own, experimental and searching yet warm, subtle and with a keen sense of melody.

His readings of the standards as "I'm Getting Sentimental Over You," "I Wish I Knew" or "You Are Too Beautiful" are straightforward and emphasize the lyrical side of these beautiful, emotional melodies. His interpretations of Thelonious Monk's "Misterioso" and "'Round Midnight" are simply brilliant. He follows the original themes but with a sense of irony, playful eccentric sounds and touching grace.

The free improvisations are innovative and bold. His masterful command of breathing and other extended techniques, unique architecture of sounds and his wise understanding of the options the studio space, turn these pieces into nuanced sonic journeys. The trumpet on the pieces as "Asagimadara" and "Midorshijimi" becomes a whole new instrument. Its whispering tone brings to mind the meditative sound of the Japanese shakuhachi flute (Oki's father was a shakuhachi player}, and the inventive employment of breathing techniques offer ethereal multi-phonics, rough drones, and dense tongue flutters. Another improvised piece as "Shimokita Blues" highlights Oki's refusal to be locked in any genre, style or convention. He moves freely between a traditional blues scale and an abstract meditation on this form and connects these sonic poles organically.

Fascinating and inspirational work of great musician.
author: Eyal Hareuveni